durduk yere...

belki pek de durduk yere değil, kafamız çalışıyor neticede az çok. iki gün üst üste yazdığıma göre benim şu günlerdeki performansım için 'çok' denebilir (ben derim, zahmet olmasın). daha önce de nerden geldiği belli olmayan bir şekilde alakasız bi şarkı paylaşımında bulunmuştum. gün geçmiyor ki yine öyle bir paylaşım arzusu gelip de içime kurulmasın.

aslında bunu bir satır bişi yazıp twitter'dan da paylaşırdım muhterem okur, o kadarını ben de biliyorum heralde ama biraz derinlik istedi canım bu cuma gecesi, nedendir bilinmez.

önceki yazılarımdan anlaşıldığı gibi sahip olduğum ikinci kişiliğin -ki benim nazarımda en birinci kişiliktir, canım kişilik, cicim kişilik- getirdiği ayrıcalıklardan biri de derdimi şarkı söyleyerek aktarma fırsatını yakalamaktır. ha bu demek değil ki her şarkıda birine bişi anlatmaya çalışıyorum ama yine de birinin gözünün içine bilerek baktığım anlar da yok değildir (siz yine de her baktığımdan bişi çıkartıcam diye yırtınmayın da). yaptığım işin en zevkli kısımlarından biri de budur aslında. zira karşısında kilitlendiğin adama hissiyatımı anlatmak için bire bir bir yöntem olduğunu inkar edemem. bazı şarkılar acaip cuk oturuyor, biliyor musun?

buradan yola çıkarak canlı performans izlediğim bilmemkaç yılı şöööyle bir düşündüğümde aynı muamelenin -sahnedeki biri tarafından- bana çekilmişliği galiba yok...ya da ben görmedim, şayet öyle bi durum olduysa da şarkıyı söyleyenden çok özür dilerim (lan?). eşşşeklik bendeymiş.

kimi zaman -sahnede icra etme şansım olmasa da- muhatabıma söylemeyi çok istediğim şarkılar oluyor tabii ve onlara girersek çıkamama riski var lakin bunların yanında bir de bana söyleniyormuş ya da söylense ne de iyi, ne de güzel, iyi olurmuş hissiyatı yaratan şarkılar da var (umut dünyası). işte bu mübarek cuma gecesi seninle onu paylaşıcam canım okur.

sözler de şu şekil:

blow a kiss from your hand 

bana bir öpücük gönder

i'll catch it before it hits the ground

yere düşmeden yakalarım 

cry a little for our fears baby, baby

korkularımız için ağla biraz bebeğim

i'm so scared there's something wrong

yanlış bir şeyler olmasından korkarım 

i hid you in the corner of my empty room

seni boş odamın köşesine sakladım 

never really cared till now 

şu ana dek pek umursamadım

not standing in the corner for me anymore

artık köşede durmuyorsun benim için 

you've done your time 

hapis yattın

pass your sentence and i'll pass mine

sen cezanı çek, ben de benimkini 

and when my time is through can i still come home to you 

ve ben de zamanımı doldurduğumda hala gelebilir miyim yanına

anytime anytime you want me 

beni her ne zaman, ne zaman istersen

anytime anytime you're lonely

her ne zaman, ne zaman yalnızsan 

you just have to call, because you know i'll be there

araman yeter, biliyorsun ki orada olacağım 

anytime anytime you need me 

bana her ne zaman, ne zaman ihtiyacın olursa

anytime anytime maybe you're dreaming

her ne zaman, ne zaman belki de hayal görürken

waking up all alone your heart is screaming

yapayalnız uyandığında kalbin çığlık çığlığa

i know i caused you so much pain 

seni çok incittim, biliyorum

i promise that i'll never hurt you again

bir daha incitmeyeceğim, söz veriyorum 

even though the scars remain 

her ne kadar yaranın izleri kalsa da

with a little time i know we can win

biraz zamanla biz kazanabiliriz, biliyorum 

can't stop this fire 

bu yangını söndüremiyorum

lost control over my desire

arzularımı kontrol edemiyorum 

still it burns for you like it always used to do

eskiden de olduğu gibi, senin için yanıyorum 

anytime anytime you want me 

anytime anytime you're lonely 

you just have to call, because you know i'll be there 

anytime anytime you need me 

anytime anytime maybe you're dreaming

waking up all alone your heart is screaming

and after the war is over 

ve savaş bittiğinde

and all the fighting's through

ve tüm mücadele sona erdiğinde 

can i make my peace with you

seninle barışabilir miyim 

i wanna come home to you

sana dönmek istiyorum 

anytime anytime you want me 

anytime anytime you're lonely 

you just have to call, because you know i'll be there 

anytime anytime you need me 

anytime anytime maybe you're dreaming

waking up all alone your heart is screaming

***bunun altına yazacağım şeyi birkaç kez sildiğime göre ne diyeceğimi pek de bildiğim söylenemez. kısaca şöyle diyebiliriz: her kadın, onu üzen adam köpek gibi pişman olsun ister, bizde yalan yok***

çeviriyi de elceğizimle yaptım, soğutmadan yiyin. kıymetimi bilin.


sevgiler, hörmetler...

dövmeler, dövmelerimiz...vol.2 "dövme öncesi sancılar"

yeni bir -yani anca ikinci- dövme yaptırmanın eşiğindeyken kafamın bir köşesinde taklalar atmakta olan bu dövme serisinin ikinci yazısını buraya dökmem lazım artık. dökeyim de kafada bi ferahlama olsun gari. kulağımdan akacak yoksa. anlattığım bazı durumları görselle desteklemeye çalışıcam her zamanki gibi lakin bir kısmını da destekleyemeyeceğimi hz.google'dan öğrenmiş bulunuyorum. aramayı bilmiyor olamam heralde şu yaşımda, yuh derler adama.

aslında bu yazının alt başlıkları kafamda çoktan şekillenmişti önceden fakat şu an içinde bulunduğum duruma yoğunlaşmayı tercih ediyorum öncelikle müsadenizle. ilk dövme yazımda halihazırda var olan dövmemi göstermediğim gibi bu yazıda da ne yaptıracağımı söyleyecek değilim. yaptırınca gören görür, görmeyen sağlar bizimdir. tek söyleyebileceğim, içimde bir yerlerde umursamaz bakışlarıyla duran 'stiff upper lipped' asilzadeyi onore etmeye yönelik bir çalışma olacağı. aynı yazıda belirttiğim üzere "çok iyi düşünüp doğru karar verme evresi"ni geride bıraktığıma, pişman olmayacağım bir şey seçtiğime inancım tam. bu sefer deseni ben tasarlamadığımdandır ki kendimi biraz küçümsüyor, hor görüyor, adeta tiksiniyorum kendimden. hazıra kondum, itiraf ediyorum.

bu arayışla eşzamanlı yürüyen bir başka arayış da "bunu kime yaptırıcaz müdür?" arayışı. sormalar, soruşturmalar, yaptığı işleri incelemeler, arkadaş, dost, hısım, akraba (ailede tek dövmeli de benim galiba) tavsiyeleri derken artist seçeneklerini üçe filan indirdim, bir tek gidip "kaça yaparsın bunu üstad?" demek kaldı. gözden çıkarılan bir meblağ var elbette sonucun iyi olmasını istediğimden, malum dönüşü kolay olmayan bir iş bu.

şimdi gelelim zurnanın zırt dediği, dananın kuyruğunun koptuğu, eteklerin zil çaldığı ve ayağın yorgana göre uzatıldığı yere. BU DÖVMEYİ NEREME YAPTIRICAM BEN? (bildiğin haykırıyorum burada, fyi) tercihim aynaya baktığımda, hatta bakmama gerek kalmadan görebildiğim bir yerde olması yönünde. buradan hareketle enseye, omuza yaptırmak gibi seçenekleri elemiş oluyorum. yakuza misali kompil kaplatmayacaksam pek manalı gelmiyor sırttaki lokasyonlar. karakter itibarıyla "tramp stamp" yaptıracak da değilim heralde, töbeestaaa... ilk yazıda dövmeyi göstermek uğruna harcanan çabanın iticiliğinden yakınmıştım malum, yine de ben de köşesinden de olsa biraz görünen bir dövme yaptırma taraftarıyım (aşırı 'de' bağlacı kullanımından ölücem). neticede bu da bir aksesuar. lakin sanılmasın ki -misal- kasığıma yaptırdım diye göbeği açık, bacağıma yaptırdım diye yaz kış demeden şort giyineceğim, yok artık. normal giyim anlayışımla uyumlu olarak bir miktar görünecek bir dövme düşünmekteyim.

şekilden de görüleceği gibi henüz "sosyal açıdan kabul edilebilir isyankar dövme bölgesi"nde kendi eserim mevcut ve fakat şimdi "asla vergi ödeyen bir işim olmayacak" kısmına çalıştırmaya heveslendim. 

ikilemlere gelesin!

bol dövmeli can dostlarım ve bir de sevgili kuzenim Can'ın fikirleri doğrultusunda sağ önkolumun içi fevkalade çekici görünmeye başladı. gel gör ki -minimum- iki farklı kişiliği bir bünyede birleştirmiş, bir potada eritmiş bir zat olduğumdan bu kişiliklerden gündüz işe gidenine önkol fikri biraz ters. yeeaaani yaptırmaya yaptırırsın da sonra tip tip, kıl kıl, ters ters ve aklınıza gelecek bir takım negatif ikilemeler içeren bakışlara maruz kalacak olmam canımı sıkmıyor diyemem. gayet normal bir ilk seçenek olan sol üstkoldaki dövmem kısa kollu t-shirtlerden göründüğünde bile meraktan, ilgiden sorar gibi "aaa ne yazıyor orda?" diyenlerin aslen kafalarında nedense beni kınadıklarına inandım. "asi bebe, nolcak! hıh! cıkcıkcık" diyor gibiler içten içten. sorunun derinlerinde kıskançlık bile yatıyor olabilir, ehe ehe eh...

gördüğün gibi yazının başında bahsi geçen alt başlıklar filan yalan oldu muhterem okuyucu. varsa yoksa kendi derdimi anlattım. gerçi blog benim, zaman benim, kime ne? varsa enteresan bir fikrin, çekinme, söyle. allaaaşkına bak, ölümü gör!

dövmelerle ilgili diğer fikirlerim vol.3'e kaldı, hay bin kunduz!

esen kal, gözünü seveyim...

no satisfaction whatsoever...

might have had doubts every now and then

never lost faith though...

foto