don't cry...

sanıyorum bir süre bu şekil görsel altı yazılarla geçiştireceğim blogu

photoblog desen değil, zira görüldüğü gibi "photo" denebilecek şeyler kullanmıyorum

yazmayı tasarladığım yazıları içinde bulunduğumuz buhrandan ötürü erteliyorum zira

ama buraya iki satır yazmadan da duramıyorum çünkü bir yandan başkalarının yazdıklarını okuyorum

bu buhran döneminde içimdeki canavarın yıllar sonra tekrar canlandığını farkediyorum

eskisi gibi agresif olmamak için çabam büyük

çünkü şimdiki halimle bile beni agresif sananların bazıları bundan 7-8 yıl evvel nasıldım bilmeden konuşuyor/düşünüyor, biliyorum

o halimi sevmiyorum, aramıyorum, özlemiyorum lakin şartlar bazen insanı istemediği hallere getirebiliyor malum

sakin olmam lazım...zaman ilaç dediler, bekle, gelecek dediler, inanmak istiyorum...

don't cry...

p.s.: bunun t-shirt'ünü yaptırmayı da düşündüm lakin kendime de küfrettirebilirim diye vazgeçtim. onun yerine bunu kendime düstur edinmeye karar verdim...