nice to ''know'' you...

bundan nereden baksan 8-9 yıl kadar önce bir barda tanımadığım 30 küsür yaşında bir adam bana aynen şunu dedi:

''günün birinde, belki 27 yaşına geldiğinde, insanları kitap gibi okuyacaksın. kim ne diyor, onu derken aslında ne demek istiyor anlayacaksın.''

konu buraya neden ve nereden gelmişti, bu lafı satmak için neden beni seçmişti ve neden 27 bilinmiyor. şimdi 28 yaşındayım, bahsi geçen olgunluğa az çok eriştiğimi düşünüyorum ''yılların tecrübesi''yle, büyük konuşmuş olmak istemem.

bildiğim -ve son zamanlarda aklıma düşüp duran- şeyse şu; dostluk denen şey en basit tanımıyla

karşındakini tanıdığına pişman olmamak

ve daha da önemlisi

karşındakini seni tanıdığına pişman etmemek

üzerine kuruluyor.

belki de sadece buna dikkat etmek yeterli, gerisi geliyor.

çoğu zaman birileriyle tanışırken ''memnun oldum'' demeyi saçma bulmuşumdur zira o an sadece adını öğreniyorum. ''tanışmak'' ise ayrı bir hikaye.

''merhaba'' demeyi yeğlerim, sonrasını zaman gösteriyor.